«Απ’ τες εννιά» - Κωνσταντίνος Καβάφης

«Απ’ τες εννιά» - Κωνσταντίνος Καβάφης

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα

απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,

και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,

και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω

κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματός μου,

απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,

ήλθε και με ηύρε και με θύμισε

κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,

και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!

Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,

δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,

κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,

και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

Το είδωλον του νέου σώματός μου

ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·

πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,

αισθήματα δικών μου, αισθήματα

των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.

九点钟以后 - 卡瓦菲斯 (本人根据希腊语直译)

十二时三十分。自从九点钟我亮了灯后，坐在这里

时间过得很快。我一直坐着，没有阅读，

也没有说话。我自己一人在这房子里

又能和谁说呢。

我那年轻躯体的幽影，

自九点钟我点亮灯后，

它来了，找到我，并让我回想起

关闭着的满是香气的房间

还有那逝去的快感- 多么大胆放肆的快感！

它也带到我眼前，

现已难以认出的街道

不再繁华拥挤的市中心

和那些曾经存在过的剧院、咖啡馆。

我那年轻躯体的幽影

它来了，也为我带来了那些悲伤；

家人的哀哭，离别

亲人的各种感受，还有逝去之人的少为人知的感受

十二时三十分。时间是如何逝去的啊。

十二时三十分。一年又一年 又是如何消逝的。